۱۳۸۹ شهریور ۳۱, چهارشنبه

تمام تلاش‌های من برای این که پستی بنویسم که در گوگل‌ریدر کسی برای آن لایک نزند، در پست قبلی با شکست مواجه شد. بسیار احساس سرخوردگی می‌کنم. حس می‌کنم تمامی آن‌چه که در دنیا جذاب و دلکش می‌پنداشتم توهم سراب‌گونه‌ای بیش نبوده و خویشتن را از نشئه‌ی فریب تخدیر کرده‌ایم.
به‌غایت تلخ‌ام امروز و چونان کسی هستم که از کاخ آمال و آرزوهایش آجرپاره‌های مخروبه‌ی حقیری بیش نمانده است. و از این بابت شمایان را مقصر می‌دانم که آتش‌بیار این مضحکه‌ی مذبوحانه شده‌اید. از تک‌تک‌تان نفرتی سهمگین در وجود خود حس می‌کنم و تا آخرین دم از عمر خویش نفرین‌تان خواهم کرد.
علی‌ای‌حال، دیگر نمی‌توانم این فضای بوی‌ناک و مسموم را تحمل کنم و در این لحظه این‌جا را برای همیشه ترک می‌کنم.

۳ نظر:

ناشناس گفت...

مگه دست خودته؟
باید ادامه بدی...

mehrdad گفت...

اولین بار وبلاگت رو می خونم

دختر تو روانی هستی (گود پینت)

. گفت...

این پست خیلی خوبه
شرمنده که دوستش داشتم